என் பையன்கள் கல்வி கற்கும் உயர்பாடசாலைக்கு நூற்றாண்டு விழா.இந்த விழாவுக்காகத் தொடர்ந்து ஒரு கிழமைக்குப் பல்வகை நிகழ்வுகள் நடந்து வருகின்றது.இந்தப் பாடசாலையின் கடந்த 12.09.2007 க்கான நிகழ்வுகளிலொன்றிற்கு பஞ்சாப்காரர் ஒருவர் அழைக்கப்பட்டிருந்தார்.அவர் தொடர்ந்து பல கல்விக்கூடங்களுக்குச் சென்று இலக்கியப்பட்டறை நடாத்தி வருபவர்.கடந்த கால் நூற்றாண்டாக ஜேர்மனியில் தஞ்சம் கோரி வாழ்ந்துவருகிறார்.இவருடைய நிகழ்வு குறித்த அறிவிப்பில் ஒரு புத்துணர்ச்சியோடு நான் அவ் விழாவுக்குச் சென்றிருந்தேன்.
ஒரு படைப்பாளி.அதுவும் ஜேர்மனிய மொழியில் பெரும் புலமைபெற்று-ஜேர்மனியப் பல்கலைக்கழகத்தில் இலக்கிய விஞ்ஞானம் பயின்றவொரு இந்தியர் என்ன சொல்கிறார் என்பதில் ஆர்வம் அதிகமாகி இருந்தபோது அங்கு செல்வதென்றே முடிவெடுத்திருந்தேன்.இந்த ராஜ்விந்தர் சிங் மிகவும் பிரபல்யமானவர்.ஜேர்மனிய அரசியல் வாதிகள்-அமைச்சர்கள்வரை பிரபலமானவர்.இவர் ஜேர்மனிய மொழியில் எழுதுவதால் அவரை ஜேர்மனிய வெளிநாட்டமைச்சரே உதாரணம் காட்டி, நடந்து முடிந்த உலகப் புத்தகக் கண்காட்சியைத் பிராங்பேர்ட்டில் திறந்து வைத்திருந்தார்.
உலகத்தில் ஒரு சிலருக்குக் கிடைக்கும் இந்தப் பிரபல்யத்துள் இவரும் அடங்கியுள்ளார். ஜேர்மனியப் பல்கலைக்கழகங்கள்-உயர்பாடசாலைகளென அறியப்பட்ட படைப்பாளியாகவும்-கல்வியாளராகவும் அவர் இருக்கிறாரென நான் அறிந்தபோது, அவரது உரையையும்-அவரது நூல்களின் முன்வாசிப்பையும் காண்பது அவசியமாகவே இருந்தது.
எத்தனையோ படைப்பாளிகளை அவர்களது மனித நோக்குக்காக நாம் மதிக்கிறோம்.அவர்கள் தாம் வாழும் உலகத்தில் கால்பதித்துச் சிறந்தபடைப்புகளைச் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.அவர்களில் எனக்கு அதிகமாகப் பிடித்தவர்கள் டோல்ஸ்ராய்;(Tolstoi: Anna Karenina)அனா கறினினா,டோஸ்ரோஜேவிஸ்க்கி(Dostojewskij: Der Idiot) (முட்டாள்,மற்றும்அலெக்ஸ்சாண்டர் புஷ்கின்¦;(Alexander S.Puschkin:Erzaelungen)கதைகள்.இத்தகைய படைப்பாளிகளுக்கு நிகராக எழுதிவந்தவர் அல்பேர்ட் காம்யு(Albert Camus:Die Pest,Der Mythos des Sisyphos,Der Fremde...)அவரது அன்னியன் படைப்பைத்தவிர மற்றெல்லவற்றையும் குப்பைகள் என்று ஒதுக்கியவன் நான்.இதன் காரணத்தை மிக இலகுவாக அறியத்தரமுடியும்.காம்யுவின் எந்தப்பாத்திரமும் பூமியிற் கால்பதிப்பது கிடையாது.தனது வேரை மறந்து தன்னையொரு பிரஞ்சியக்காரனாகச் சிந்தித்து இருந்த காம்யு அல்ஜீரியாவைச் சுரண்டும் பிரான்ஸ்சுக்குக் குடைபிடித்தவர்.இப்போது இந்த ராஜ்விந்தர் சிங் என்ன சொல்கிறார்,யாருடைய வாழ்வைப் படைப்பாக்கிறர்ர் என்பதில் மிகவும் கவனமிருக்கிறது.அந்த நிகழ்வில் தனக்கேயுரிய மென்மையான பேச்சோடு உரையாடியவர் தனது படைப்புகளிலிருந்து சில கவிதைகளை வாசித்துக் கரகோசத்தைப் பெற்றார்.
பெரும்பாலும் மக்களின் உற்சாகப்படுத்தும் செய்கைகள் படைப்பாளிகளை உசுப்பி விடுவதுண்டு.அவர் தனது ஜேர்மனிய வாழ்வைச் சொல்லி தனக்கு நாசிகளால் அச்சுறுத்தல் நிகழ்வதாகவும்,பற்பல சந்தர்ப்பங்களில் தொலைபேசியழைப்பூடாகத் தன்னை இனவாதரீதியாகத் திட்டித் தீர்த்துக்கட்டுவதாக நாசிகள் அச்சுறுத்துவதாகவும் சொல்லிக்கொண்டார் .தான் இரவு பன்னிரண்டு மணிக்கே எழுதுவதால் இது தனக்கு கரைச்சலாக இருப்பதாகவும்,மற்றும்படி அச்சம் இல்லையென்றும் சொன்னார்.நாசிகள் குறித்த கவிதையை வாசித்துவிட்டு"நாசிகள் வெளிநாட்டவரைப் பார்த்து வெளிநாட்டவரே வெளியேறுங்கள் என்கிறார்கள்,இடதுசாரிகளோ நாசிகளே வெளியேறுங்கள் என்கிறார்கள்.எங்கு நோக்கிச் செல்வது? இரண்டுதரப்பின் வாக்கியமும் ஒன்றே"என்று தனது இடதுசாரிய வெறுப்பை நாசிகளோடு முடிச்சிட்டார்.
தனது தனிமனித அவாக்களையும்,தான் சார்ந்த மனிதர்களின் தனிமையையும்-தவிப்பையும் படைப்பாக்கிய ராஜ்விந்தர் சிங் உலகப் பயங்கரவாதம்,நாசிகள் குறித்தும் கருத்துச் சொன்னார்.அமெரிக்காவுக்கு ஜரோப்பாவில் குடைபிடிக்கும் ஜேர்மனிய எண்ணத்தோடு அவரது எண்ணம் கூடிக் குலாவியது.
ஆராடா இவன்?இந்தியாவிலிருந்து அரசியல் தஞ்சங்கோரியிருக்கும் ஒரு அகதிக்கா இவ்வளவு ஒடுக்குமுறையுணர்வு?நீ பஞ்சாப்பில் அரசியல் செய்து இந்திய அரசால் கைதாகி அவஸ்த்தைப்பட்டவன்போல் கதைக்கவில்லையே ராஜ்விந்தர் சிங்?உன்னைப் பாடசாலைகளுக்குள் அழைப்பதும் பின்பு இந்தியப் பண்பாட்டுக்கு விளக்கமளிக்கக் கோருவதும் சும்மாவா?இந்தியத் தேசத்தின் வளங்களைக் குறித்த மதிப்பீடுகளை உன்னைவைத்து இவர்கள் மதிப்பிடுவது தெரிந்தே இருக்கிறது உங்களுக்கும்.
ஆக,இடதுசாரிகளுக்கு எதிராகத் திரிப்பதும்,நாசியத்தை மனிதருக்கு இடைஞ்சலாக இருப்பதென்று கூறுவதோடு உங்கள் பணி முடிவதில்லை.எனது சிந்தனைகளை இங்ஙனம் நான் தோற்றுவித்தபோது அந்தப் பாடசாலையுள் குழுமியிருந்த பெரும் படிப்பாளிகள் அவர்களது குழந்தைகள்,பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் இயக்குநகர்களுக்கு மத்தியில் அவரது கல்வியையும்,பிரமிப்பையும் எனக்கு உடைப்பதில் கவனமிருந்தது.
இத்தகைய உணர்வுக்கு அடிகோலியதே அவர்தாம்.நாசியின் கூற்றும் இடதுசாரியக் கூற்றும் ஒன்றாக இருப்பது எதனால்?
இந்தியாவில் சகமனிதர்களைச் சாதி சாதியாகப் பிரித்து அடக்கும் மனோபாவமானது மிக வக்கிரமாகச் செயற்படும்.அது தடிப்பெடுத்த பார்ப்பன நாய்கள்போல எப்போதும் சாதியத்தை-தீண்டாமையை நியாயப்படுத்தும்.இத்தகையவொரு மனோபாவத்தோடு இந்தியாவின் உயர்சாதிய மனிதனாக ராஜ்விந்தர் சிங் உலகத்தைப் பார்பதும், அத்தோடு இடதுசாரியத்தை ஊனப்படுத்துவதற்கு இன்னொரு உந்துதலாக உருவப்படுத்தும் கூற்றுக்கும் இந்த மதிப்பீடுகளே வழி செய்கிறது.
அந்த நிகழ்வில் வருகை தந்த விருந்தினரோடு அவர்கள் சொல்வதைக் கேட்பதற்கே அனுமதி.எனினும், ராஜ்விந்தரின் அறிவுப் புலத்தைச் சீண்டுவதற்கு நான் முயற்சித்தேன்.பாடசாலை அதிபரிடம் ராஜ்விந்தர் சிங்கை நோக்கிச் சில கேள்விகளுண்டு, அதை வெளிப்படுத்துவதற்கான அனுமதி தரமுடியுமாவெனக் கேட்டபோது- அந்த அதிபர் யோசித்தபோதே அது கிடைப்பதற்கு வழியில்லையென நான் உணர்ந்தேன்.அதைப் பொருட்படுத்திய ராஜ்விந்தர் சிங்கே சுயமாகச் சொன்னார்"உங்கள் கேள்விகளைச் சொல்லுங்கள்"என.நான் அவருக்கு நன்றி கூறி எனது கேள்வியைக் கருத்தைச் சொன்னேன்.
மனிதருக்கு மலர்ந்திருந்த முகம் வாடியது.
தன்னைச் சமாளித்தே பதில் கூறுவதற்கு முனைந்தார்."நான் அது குறித்து முன்பு எழுதியருக்கிறேன்.எனக்கு மனிதர்கள் எப்படித் தோன்றினார்கள் என்பதும்,இறுதியில் எங்கு போவார்கள் என்பதும் தெரியும்."என்று சொன்னார்.அவர் பற்பல கல்விக் கூடங்களில் இலக்கியப்பட்டறை நடாத்தியவர்.எல்லோரிடமும் இந்தியா குறித்துப் பொய்யளந்துள்ளார் என்பதை அந்தப்பாடசாலை அதிபரோடு நான் அன்று உரையாடியபோது அறிந்தேன்.இந்தியாவில் சாதியமைப்பென்பது தற்போது நிலவவில்லையென்றும்,அது சட்டப்படி குற்றுமென்றும் தங்களுக்குச் சொன்னாரென்றும் கூறிய அவர் தொடர்ந்து, ராஜ்விந்தர் சிங் கூறியதை நீங்கள் உடைத்தெறிந்தீர்கள் என்றார்.மற்றும்படி, நீங்கள் கூறிய "நாசியே வெளியேறு"என்பதற்கான உங்கள் கருத்து அவருக்கும் தெரியுமென்றார்.நான் அந்த அதிபரோடு சில நிமிடங்கள் உரையாடியபோது தான் இந்தியாவில் பல இடங்களுக்குப் போனதாகவும்,அந்த ஏற்ற தாழ்வுகளை உணர்ந்ததாகவும்,மாளிகைகள் போனற கோட்டல்களின் அடிவாரத்துள் மனிதர்கள் குடிசைகளோடு வாழ்வதாகவும் இது இந்தியாவின் சாபக்கேடு என்றும் சொன்னார்.
ராஜ்விந்தர் சிங்கிடம் நான் கேட்ட கேள்வி:
"ஐயா உங்கள் கவிதைகளில் உலகின் பெரும் அவலங்கள்,நாசிகளின் மனிதவிரோதம்,உலகப் பயங்கரவாதமெல்லாம் பேசப் படுகிறது.தனிமனித அவலம்-தனிமை,ஈய்வு-இரக்கம் என்று பல பேசப்படுகிறது.ஆனால், இந்தியாவில் 239 மில்லியன்கள் மக்கள் தீண்டத்தகாதவர்களாக்கப்பட்டு பாரிய மனித ஒடுக்குமுறை நிகழ்கிறதே,அது உங்கள் கவிதை மனதுக்குள் வரவில்லையே?மற்றும் இடதுசாரிகள் நாசிகளை வெளியேறுங்கள் என்பது,ஜேர்மனியைவிட்டு வெளியேறென்பது அல்ல.அதற்கும் ஜேர்மனியை விட்டுத் துரத்தியடிக்கும் நாசிய வாதமான வெளி நாட்டாரே வெளியேறுங்கள் என்பதும் ஒன்றுபடுத்தக் தக்கதல்ல.இடதுசாரிகளின் கூற்றோ நாசிய எண்ணத்தைவிட்டுக் குழந்தைகளே தூர நில்லுங்கள்,உங்கள் மனத்தை நாசிய எண்ணங்களிலிருந்து வெளியே எடுங்கள் என்பதாகவே சொல்லப்படுவதாகச் சொன்னேன்.
எனது கருத்துக்களால் அந்த மனிதரின் மனது வாடியபோதும்,எனக்குள் தீண்டாமையின் வலியே அவருக்குப் புரியவில்லை என்று உணரப்பட்டது.தன் வீட்டுக்குள் மனிதர்களை வேட்டையாடும் ராஜ்விந்தர் சிங்கோ இடதுசாரிகளையும்,நாசிகளை ஒருமைப் படுத்தும்போது"உலகம் இப்படித்தாம்"என்று புரியக் கூடியதாக இருந்தது.
அவரது பற்பல மாயைகளை நான் அன்று உடைத்தேன்.பற்பல அறிஞர்களோடு உரையாடியபோது அவர்களால் உணரப்பட்ட இந்தியா மனிதவிரோதப் பாசிச இந்தியாவாகவும்,"உலகத்திலேயே ஜனநாயகத்தில் உயர்ந்த இந்தியா" என்ற பொய்மை அம்பலப்பட்டதும் தெரிய வந்தது.
ப.வி.ஸ்ரீரங்கன்
14.09.2007
+++++ +++++ ++++++ +++++
Rajvinder Singh – geboren 1956 in Kapurthala (Punjab, Indien) – war 2006/07 der erste Stadtschreiber Triers. Eingeladen hatte ihn die neu gegründete Initiative „Stadtschreiber e.V.". Nachdem Singh seit Anfang Juli als Döblin-Stipendiat in Wewelsfleth (Günter-Grass-Haus) residiert, fragte 16vor nach, was Trier für Spuren und Eindrücke hinterlassen hat. Singh hat in zahlreichen Streifzügen Stadt, Kultur und Leute unter die Lupe genommen und gibt nun eine wohlwollende wie auch kritische Wachstumsprognose ab.
16vor: Worin besteht die Idee des Stadtschreiber-Projekts?
Singh: Das Stadtschreiber-Projekt bietet zum einen der literarisch interessierten Öffentlichkeit einer Stadt die Möglichkeit, einen Autor etwas näher kennen zu lernen. Zum anderen bietet es einem Schriftsteller die Möglichkeit, für ein halbes Jahr von finanziellen Sorgen einigermaßen befreit arbeiten zu können. Zu meinen Tätigkeiten als Stadtschreiber gehörte es, nicht nur den Alltag in Trier zu beobachten und literarisch zu thematisieren, sondern auch zu bemerken, wie sich die Stadt und ihre Bewohner entwickeln.
16vor: Sie stehen mit Ihrer Arbeit für den „Dialog der Kulturen". Können Sie auf einen bereichernden Austausch mit einer Trierer Kulturszene zurückblicken?
Singh: Ich hatte einige schöne Begegnungen hier. Die Veranstaltung „Sonntagsgespräch" im Stadttheater gab mir die Gelegenheit, mit den Herren Weber und Oppermann vom Theater und Herrn Doetsch von der Katholischen Akademie sowie mit Prof. Eckert ins Gespräch zu kommen. Ich hätte auch gern mit anderen Künstlern Dialog gehabt, was etwas zu kurz kam. Meine „Sprechstunde" im Haus Franziskus gab mir die Möglichkeit, mich mit verschiedenen Menschen zu unterhalten. Ich war auch vom "Igeler Literaturklub" eingeladen worden. Auch Schulen und andere öffentliche Kontakte, Veranstaltungen waren hilfreich, die Seele Triers etwas näher zu betrachten. Aber mit einer organisierten Trierer Kulturszene, sofern es eine gibt, kam ich leider nicht ins Gespräch…
16vor: Ja, man kennt sich, aber „organisiert"-verzweigt ist die Szene tatsächlich wenig. Hat Trier trotzdem auch als moderne Stadt kulturelles Entwicklungspotenzial?
Singh: Trier war schon immer einer der wenigen Städte Deutschlands, welche eine so faszinierende Symbiose von Vergangenheit und Gegenwart vorweisen konnten. Hier nahmen die Geschichte und der Alltag so mühelos „fremde" Einflüsse, zum Beispiel aus dem Luxemburgischen und Französischen, in sich auf und hielten sie bis dato wach wie Figuren in einem Mosaik. Dadurch genießen die Menschen hier die Möglichkeit, sich Europa-orientiert zu gestalten. In der Stadtgestaltung zeigt der Petrisberg eine schöne moderne Seite Triers; aber Trier hat alles, auch seine Ghettos. Leider ist Trier West sehr vernachlässigt. Auch das ist Trier.
16vor: Wie progressiv schätzen Sie die Trierer ein?
Singh: Ich habe viele Bewegungen in Trier entdeckt. So wurde ich zum Beispiel von einer Gruppe Frauenrechtlerinnen eingeladen, den Trierer Soroptimistinnen. Ich habe in meiner Stadtschreiberzeit den Bürgermeisterwechsel mitverfolgt und war positiv erstaunt, mit welcher Energie die Stadtbewohner jenseits der Parteipolitik den Bedarf nach Frische äußerten – mit Hoffnung auf die Lösung heftiger, anstehender Probleme. Das macht Trier zu einer modernen, wachen Stadt. Wie ich auf dem „Weltbürgerfrühstück" gesehen habe, sind auch in Trier Menschen in der „antikapitalistischen" Bewegung „attac" aktiv, und das nicht nur, weil hier irgendwann mal Karl Marx geboren wurde. Ich hätte mir dort allerdings mehr Studenten gewünscht. Ich habe zum Teil doch auch sehr konservative Studenten in Trier wahrgenommen.
16vor: Wie sieht so eine konservative Haltung aus?
Singh: Ich habe in Uni-Cafés oder in den Bussen gelauscht und gehört, was ihnen im Alltag wichtig ist, wie sie durch das Leben gehen. Ich meine, nur weil eine Stadt eine Universitätsstadt ist, ist sie eben nicht direkt progressiv.
16vor: Hatten Sie den Eindruck, man begegnet Ihnen auch mit einer Scheu als einem „Exoten in Trier"?
Singh: Ja, die Menschen sollen mich ruhig auch als Ausländer wahrnehmen. Die Trierer sind Touristen gewohnt. Sie sehen mich zunächst als Ausländer, dann erfahren sie, dass ich Autor bin, dass ich mich der deutschen Sprache bemächtige, dass ich (Anm. d. Red.: neben indischen Sprachen und Englisch) auf Deutsch schreibe.
16vor: Wie kamen Sie mit dem Trierer Dialekt zurecht?
Singh: Ich konnte bereits holländisch und etwas plattdütsch, das half tatsächlich, auch das Moselfränkische zu verstehen. Wenn die Leute aber richtig schnell redeten, entdeckte ich meine Grenzen. Mir gefallen Dialekte, sie drücken Individualität aus. Sie sind geprägt von der Umgebung und den Menschen. Man kann sie interpretieren: Welche Wörter benutzen Menschen an bestimmten Orten? Ich habe mal geschrieben: „Synonyme gibt es nicht." So wie keine zwei Menschen sich genau gleichen, so ist es auch mit den Wörtern. Es gibt immer Nuancen, die sich in den Wörtern und Dialekten ausdrücken.
16vor: Zum Schulbeginn werden Sie uns noch einmal für das Schulprojekt „Baumpatenschaft" in Trier besuchen. Neben dem Wort scheint Ihnen die Natur ‚heilig’ zu sein…
Singh: Heilig ist, woran wir glauben. Heilig soll in erster Linie aber sein, was unentbehrlich ist für den Lebenserhalt der Menschheit. Der Baum ist unentbehrlich für unser Überleben. Ich habe daher einige Gedichte als ermahnendes Plädoyer für den Erhalt des Baumes geschrieben. Sie sollen in Stein gemeißelt zusammen mit der Baumpflanzung in Schulen und öffentlichen Parks aufgestellt werden.
16vor:Was bedarf in Trier außer der Natur noch der Pflege? Sehen Sie eine blühende Zukunft für eine Trierer Stadtschreibertradition? So gar keine Mängel?
Singh: Die Projekt-Initiatoren haben einen guten Grundstein gelegt. Herr Dr. Steinmetz, Frau Zey-Wortmann (Katholische Akademie), Herr Thalau und Frau Geisler vom Stadtschreiber-Verein haben sich sehr engagiert. Doch die Partnerschaft mit der Stadt muss jetzt einfach wachsen. Enttäuscht war ich aber vor allem über das Desinteresse von Seiten der Stadt. Kulturamt und Kulturdezernent haben mich nicht einmal eingeladen, was in Rheinsberg und Remscheid ganz anders gelaufen ist. Die Stadt müsste überhaupt erstmal eine arbeitsgerechte Wohnung zur Verfügung stellen, die für mich noch der Verein gemietet hatte. Hier muss ein besserer Austausch wachsen.
Letztendlich hat etwas statt-gefunden, aber es hat nicht wirklich Stadt-gefunden.
Singh ist freiberuflicher Autor. Er war (1986-1991) 2. Vorsitzender der Neuen Gesellschaft für Literatur (NGL) e.V. Berlin, ist seit 1993 Mitglied der „Initiative: Courage gegen Fremdenhass", seit Januar 1996 des Deutschen P.E.N. und engagiert sich im Writers-in-Prison-Committee. Trier ist nach Rheinsberg und Remscheid die dritte Stadt, die Rajvinder Singh als Stadtschreiber zu Gast hatte. Spätestens jetzt liest er neben den zahlreichen indischen, pakistanischen, amerikanischen und deutschen Internetzeitungen morgens nun auch 16vor.
No comments:
Post a Comment